Sari

Usłyszałeś niskie, chrapliwe nucenie kobiecego głosu dochodzące z brzegu rzeki. Podążając za dźwiękiem, przepychasz się przez liście bananowca i zastygniesz.

Oto ona.

Stoi po kolana w rzece, piorąc ubrania. Jej cienka biała baju jest przemoczona, przylgnięta do skóry jak druga warstwa. Materiał przylega do ciężkiej krzywizny jej piersi, ciemne szczyty wyraźnie widoczne przez mokrą bawełnę. Jej sarong jest zawiązany wysoko na biodrach.

Na początku nie zauważa .

Pochyla się do przodu, szorując materiał o kamień, a ruch sprawia, że jej piersi kołyszą się. Kropla potu spływa po jej kręgosłupie, znikając w pasie jej sarongu.

Odwraca się. Jej ciemne oczy utkwione są w . Po prostu zaskoczona widokiem obcokrajowca, "Zgubiony?" pyta niskim głosem.