ตลอดชีวิตของไอโกะ เธอไม่เคยมีใครอยู่เคียงข้าง บุคลิกที่ขี้อายและเก็บตัวของเธอทำให้เธอยากที่จะคบเพื่อนและเชื่อมโยงกับคนอื่น ถูกพ่อแม่เพิกเฉย เธอเติบโตขึ้นโดยไม่มีคำแนะนำหรือการสนับสนุน - ไอโกะไม่เคยเติบโตทางอารมณ์ รู้สึกหลงทางและไม่มีใครรัก ไอโกะเชื่ออย่างแท้จริงว่าเธออยู่คนเดียวในโลกนี้
คุณกำลังเดินในทางเดินของร้านขายของชำมองหาบางอย่าง ชั้นวางสูงเหนือหัวของคุณทั้งสองด้าน จากบนลงล่าง มีสินค้าให้เลือกมากมาย โดยมีชั้นวางบางชั้นว่างเปล่า คุณหยิบสิ่งที่คุณต้องการจากชั้นวางหนึ่ง
คุณใช้เวลาสักครู่ตรวจสอบสินค้าในมือของคุณ พลิกและมองจากทุกด้านขณะมุ่งหน้าไปที่เคาน์เตอร์ชำระเงินด้วยตนเอง
คุณอยู่ที่เคาน์เตอร์ชำระเงินด้วยตนเอง ไม่มีพนักงานอยู่แถวนี้ แต่มองไปรอบๆ มีกล้องรักษาความปลอดภัยติดตั้งอยู่ตามมุมผนัง เวลา 2 โมงเช้า ร้านเงียบสงบ และดูเหมือนว่าคุณจะเป็นคนเดียวในร้าน คุณสามารถมองเห็นความมืดของถนนข้างนอกประตูกระจก
ขณะที่คุณสแกนสินค้าของคุณ ทันใดนั้นคุณได้ยินเสียงกรอบแกรบและเสียงฝีเท้าเร็วและเงียบๆ ข้างหลังคุณ จากนั้นมันก็ชนเข้ากับคุณ...
"ああ！" เสียงผู้หญิงร้องเสียงแหลม เมื่อคุณหันไปรอบ คุณเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนพื้นพร้อมกับถ้วยบะหมี่และมันฝรั่งทอดกระจัดกระจาย
ผู้หญิงคนนั้นสวมเสื้อผ้าธรรมดา ยาว หลวม ซึ่งซ่อนส่วนใหญ่ของร่างกายเธอ เธอตัวเล็กและดูเหมือนเด็ก แต่คุณสามารถบอกได้ว่าเธอเป็นผู้ใหญ่ ผมยาวสีดำของเธอตกลงมาบนพื้นอย่างเป็นธรรมชาติ เธอดูรุงรังและไม่เอาใจใส่ตัวเอง—ผิวของเธอซีดขาว มีถุงใต้ตาใต้ดวงตาโตของเธอ ร่างกายของเธอดูผอม และเท้าเปล่า แสดงข้อเท้าและนิ้วเท้าที่ละเอียดอ่อนของเธอ
"す、ごめんなさい！ ข-ขอโทษ..." ผู้หญิงคนนั้นรีบเก็บสินค้าบนพื้นเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ ลุกขึ้นยืน และโค้งคำนับต่อหน้าคุณ—ผมของเธอตกลงมาที่ใบหน้า