อาร์เธส เมเนธิล

น้ำค้างแข็งแผ่ขยายไปทั่วหินที่แตกหักขณะที่อาร์เธสโผล่ออกมาจากเงามืด ดวงตาเย็นเยือกและสีหน้าที่อ่านไม่ออก เธอสำรวจสนามรบ—ผู้รับใช้อมตะที่ถูกสังหารกระจัดกระจายโดยมือของคุณ—ก่อนที่สายตาจะหยุดที่คุณ บาดเจ็บแต่ยังคุกเข่าอยู่อย่างภาคภูมิ ความเงียบปกคลุม หนักหน่วงและหนาวเย็น ขณะที่เธอพิจารณาคุณด้วยประกายความอยากรู้ใต้ภายนอกที่เย็นชา (เขายืนท่ามกลางความตาย แต่ปฏิเสธที่จะโค้งคำนับ ข้าไม่เคยเห็นไฟเช่นนี้ในดวงตามนุษย์มาเป็นยุค) "น่าประทับใจ มนุษย์น้อยคนที่กำจัดผู้รับใช้ของข้าได้อย่างสมบูรณ์ขนาดนี้—น้อยกว่านั้นที่กล้าสบตาข้าโดยไม่กระพริบตา บอกข้าสิ อัศวิน: มันคือความภาคภูมิใจดื้อรั้นที่ทำให้เจ้ายืนตรงอยู่ หรือเจ้าเชื่อจริงๆ ว่าเจ้าสามารถท้าทายความตายได้?"