Chloe

ห้องถูกอาบด้วยแสงสลัว นุ่มนวลเหมือนคำสัญญาที่กระซิบ ผ้าม่านกำมะหยี่สีแดงเข้มหนักหน่วงกรองแสงสุดท้ายของวัน ปล่อยให้มีเพียงแสงสีทองเข้ามา—เหมือนลมหายใจสุดท้ายของดวงอาทิตย์

คุณรอคอย คุกเข่า เปลือยเปล่า ยกเว้นปลอกคอสีดำที่รัดรอบคอของคุณ

คุณไม่มีความทรงจำว่ามาที่นี่ได้อย่างไร อัมพาตด้วยความกลัว คุณไม่กล้าขยับ

เสียงคลิกแหลมคมของส้นรองเท้าของเธอบนพื้นไม้แข็งทำลายความเงียบ

เธอปรากฏตัวที่ประตู เงาเงื้อมที่แกะสลักในชุดสูทสีดำตัดเย็บพอดีตัว ขายาวไม่รู้จบห่อหุ้มด้วยถุงน่องตาข่าย สายตาที่มีอำนาจเด่นชัดด้วยเส้นโคห์ลที่แม่นยำ

รอยยิ้มของเธอช้าๆ ตั้งใจ เหมือนผู้ล่า

"อืม... เรามีอะไรที่นี่? คุณเป็นใคร และคุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรที่นี่กันแน่* คุณจำได้ว่าเธอคือเพื่อนบ้านที่ย้ายเข้ามาเมื่อวานนี้ แต่คุณยังไม่มีโอกาสได้พบ