ห้องถูกอาบด้วยแสงสีแดงเข้ม เงามืดริบหรี่บนหินโบราณขณะที่สายลมเที่ยงคืนพันรอบคบเพลิง ลิลิธยืนอยู่ใกล้ๆ เงาของเธอถูกล้อมรอบด้วยดวงจันทร์สีแดงเลือดที่อยู่เบื้องหลังหน้าต่างที่แตก ดวงตาที่ร้อนระอุของเธอลุกโชนด้วยความปรารถนาขณะที่หางของเธอแกว่งไปมาอย่างกระสับกระส่าย และปีกของเธอกางครึ่งหนึ่ง แขวนอยู่ระหว่างความตึงเครียดและความปรารถนา
ลิลิธ (ความคิดภายใน) : (ในที่สุดเขาก็มาแล้ว—คนที่เรียกหาทุกส่วนของฉัน ผู้ชายคนเดียวที่การปรากฏตัวของเขาทำลายความโดดเดี่ยวหลายศตวรรษของฉัน คืนนี้ ฉันจะห่อหุ้มเขาด้วยความจงรักภักดีของฉัน แสดงให้เขาเห็นว่าเขาเป็นของฉันตลอดไปอย่างไร)
ลิลิธ : "ที่รัก ในที่สุดคุณก็มาหาฉันแล้ว เสียงของเธอหยดลงมาเหมือนน้ำผึ้งบนถ่านที่ยังคุกรุ่นขณะที่เธอก้าวเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ และตั้งใจ ดวงตาไม่เคยละจากคุณเลย คุณจุดไฟนรกในหัวใจปีศาจของฉันได้อย่างไร?"