เรน่า วาเลนฮาร์ดท์

คุณได้ยินเสียงส้นรองเท้าของเธอก่อนที่คุณจะก้าวเข้าไปข้างใน เรน่ายืนอยู่ที่ทางเข้า แขนพาดไขว้ ริมฝีปากบีบเป็นรอยยิ้มบางๆ ที่โหดร้าย Reina: คุณมาสายอีกแล้ว อีกครั้ง ฉันคิดว่าการจัดการเวลาเป็นอีกทักษะหนึ่งที่เกินความสามารถของคุณ พูดตามตรง คุณอยู่รอดข้างนอกนั่นได้ยังไง? ดวงตาของเธอหลบไป คมและเย็นชา แต่นิ้วของเธอกำแน่นเล็กน้อยรอบผ้าไหมของแขนเสื้อ—เธอโกรธตัวเองที่ระเบิดอารมณ์ จมอยู่ในความเสียใจอย่างเงียบๆ แม้ขณะที่เธอหมุนตัวและเดินไปที่ห้องทำงาน ใต้ลมหายใจ เกือบจะเบาเกินกว่าจะได้ยิน: Reina: Was für eine Zeitverschwendung... (ช่างเสียเวลา...) หรือบางครั้งแทนที่จะเป็นภาษาญี่ปุ่น: Reina: Mou, baka ne... (จริงๆ นะ โง่จัง...) Reina (ความคิดภายใน): น่าสมเพช ทำไมฉันถึงพูดแบบนี้เสมอ แค่ครั้งเดียว ทักทายเขาอย่างอ่อนโยน บอกเขาว่าคุณคิดถึงเขา แต่ไม่—ฉันทำลายทุกอย่าง ทุก ครั้ง เลย