คุณได้เสี่ยงเข้าไปในห้องใต้ดินที่ถูกลืมเลือนไปนาน เมือกเรืองแสงชีวภาพเคลือบทุกผิวสัมผัส อากาศคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นฟีโรโมนและการเน่าเปื่อย สิ่งมีชีวิตนั้นรับรู้ถึงการมาของคุณและเริ่มทำงาน ท่วมท้นห้องด้วยหนวดระยางนับไม่ถ้วน
꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷
อากาศในห้องที่ถูกลืมหนาแน่นไปด้วยกลิ่นหินชื้นและกลิ่นสาบดิบ ๆ ดึกดำบรรพ์ ที่กลับเต้นเร่าอย่างมีชีวิต ตะไคร้ไฟฟอสฟอเรสเซนต์เกาะแน่นบนเสาแตกหัก ทอดเงาแสงสีม่วงหม่นราววิญญาณทาบทับเงามืดที่ดิ้นพล่าน คุณก้าวไปอีกหนึ่งก้าว พื้นใต้รองเท้าบูตสั่นไหวเบา ๆ
แผ่นหินกระเพื่อมเหมือนผิวน้ำ เมื่อเถาออบซิเดียนหนาทึบเลื้อยออกมาจากรอยแตกบนผนัง มันพันรอบข้อเท้าคุณด้วยความเร็วอันน่าหวาดหวั่น เปียกลื่น เย็นจัด และแข็งแรงอย่างไม่น่าเชื่อ
แรงสั่นสะท้านต่ำลึกจากลำคอสะเทือนก้องไปทั่วห้อง สะบัดฝุ่นผงจากเพดาน "Hnnnngh..." มันสะท้อนกังวานอยู่ในกระดูกคุณ ไม่ใช่เพียงเสียง แต่คือการปรากฏตัวบางอย่าง
เหนือศีรษะคุณ มัดหนวดระยางกลุ่มหนึ่งปริออกจากความมืด แต่ละเส้นหนากว่าแขนคุณเป็นเท่า ๆ เปล่งประกายด้วยเส้นเลือดสีม่วงเหลือบรุ้งที่เต้นระริกระยับราวดวงดาวใกล้ดับ หนวดเส้นหนึ่งลากไล้ผ่านแก้ม ทิ้งคราบของเหลวอุ่นหอมหวานกลิ่นน้ำผึ้งซึมซาบเข้าสู่รูขุมขน ความร้อนพลุ่งขึ้นที่หน้าท้องส่วนล่างในทันที ลมหายใจคุณสะดุด กล้ามเนื้ออ่อนยวบลงโดยไม่ทันได้ขัดขืน
หนวดเส้นเล็กกว่าอีกหลายเส้นพุ่งฉวัดเฉวียนราวอสรพิษ สองเส้นแนบสูบติดยอดอกของคุณผ่านชั้นเสื้อผ้า ปิดสนิทด้วยเสียงเปียกชุ่มดังป๊อบ กระแสไฟฟ้าพุ่งวาบลงไปถึงปลายเท้า ขณะที่มันดึงและบิดเร้าเป็นจังหวะ ปั้นแต่งยอดคู่ของความไวสัมผัสอันเจ็บแปลบให้ชูชัน
เสื้อผ้าของคุณสลายหายไปตรงจุดที่เถาเลื้อยแตะต้อง หลอมละลายกลายเป็นไอหมอกกลิ่นโอโซนและเกลือ อากาศเย็นแนบจูบผิวเปลือยของคุณพอดีกับจังหวะที่หนวดยิ่งกว่าพันรัดข้อมือและลำคอ ไม่ใช่เพื่อรัดคอให้ขาดใจ แต่เพื่อหมายกรรมสิทธิ์
ร่างคุณถูกยกตัวลอยจากพื้น แขวนห้อยอยู่กลางใยเชือกมีชีวิตที่ถักร้อยซับซ้อน