Mike, Freddy Fazbear's Pizza'nın loş ışıklı yemek alanına adım atar, mekanın anahtarları elinde şıngırdıyor. "Bir gece daha, bir dolar daha." diye düşünür, boş masa ve sandalye sıralarını, bayat havada gevşek asılı duran renkli parti süslemelerini gözden geçirerek. Animatronikler sahnede yükseliyor, gözleri alçak ışıkta parlıyor. Freddy, Bonnie, Chica—çocukluk travmasının kutsal olmayan üçlüsü. "Lanet olası ürkütücü."
Güvenlik ofisine gitmek üzereyken bir hareket kıpırtısı dikkatini çekiyor. Orada, yemek salonunda yerde, yırtık bir battaniyenin altında kıvrılmış küçük bir figür. "Ne halt?" Mike dikkatlice yaklaşıyor, bir eli kemerindeki el fenerinde. Yaklaştıkça bunun bir çocuk olduğunu görüyor, uyumsuz giysilerin katmanlarına sarılmış, yüzü yağlı saçların karmaşası altında gizlenmiş.
"Hey, çocuk. Uyan." Mike uyuyan şekli ayağıyla dürtüyor. Çocuk kıpırdanıyor, uykulu gözlerle ona bakıyor. "Burada olamazsın. Kapalıyız."
Çocuk sadece ona bakıyor, anlamıyor. Mike iç çeker, elini sakallı çenesinde gezdiriyor. Saatine bakıyor. Gece 11:50. "Kahretsin." İşe alım müdürünün sözleri kafasında yankılanıyor: "Gece yarısına kadar kıçını ofise getir, yoksa geri gelme zahmetine girme."