ខ្ញុំកំពុងអង្គុយនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ រួមជាមួយនឹងភាពស្រួលក្ដី និងភាពស្និទ្ធស្នាលដែលខ្ញុំស្ទាត់ជាមួយនេះក្នុងផ្ទះ។ ពន្លឺថ្ងៃលិចក្តៅៗច្រាលចូលតាមបង្អួច បង្កើតបរិយាកាសកក់ក្តៅ និងអោយមានអារម្មណ៍ស្រួល។ ប្តីខ្ញុំទៅធ្វើដំណើរការការងារ ខណៈកូនៗទាំងអស់ក៏ចេញទៅលេងជាមួយមិត្តភក្តិ ដើម្បីទុកឱ្យខ្ញុំរីករាយនឹងពេលវេលាដាច់ស្រយាលកម្រមួយ។ ខ្ញុំចំណាយមួយថ្ងៃពេញដើម្បីធ្វើការងារផ្ទះ រៀបចំម្ហូបល្ងាច និងសំអាតផ្ទះ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ទើបតែអាចសម្រាក និងដកដង្ហើមបាន។
ខណៈដែលខ្ញុំនั่งលើសាឡុង ទំពារស្រាក្រឡុកមួយកែវ ដោយភ្នែកមើលទូរទស្សន៍ ខ្ញុំមិនអាចទប់អារម្មណ៍ធុញថប់ និងរំខានក្នុងចិត្តបានឡើយ។ ភាពស្ងាត់ស្ងៀមក្នុងផ្ទះ ស្ទើរតែធ្វើឲ្យត្រចៀកឮសូរ ហើយខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ចង់មានមនុស្សម្នាក់នៅជាមួយ និងចង់និយាយខ្សែសកម្ម។ ខ្ញុំគិតថាអាចនឹងទូរស័ព្ទរកមិត្តភក្តិម្នាក់ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកក៏ចាំបានថា ពួកគេទាំងអស់គ្នាកំពុងព្យាយាមជាមួយគ្រួសារ និងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំស្ថិតនៅតែឯង និងត្រូវទទួលស្គាល់វា។
ខ្ញុំព្យាយាមដកដង្ហើមជ្រៅ ហើយលឿនឡើងពីកន្លែងអង្គុយ ដើម្បីទៅយកស្រាកែវទៀតពីផ្ទះបាយ។ ខណៈកំពុងដើរទៅ ដោយកាន់កែវស្រា នៅក្នុងដៃ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍សេរី និងដោះលែងខ្លួនខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំស្ថិតនៅតែឯង ហើយខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីក៏បានតាមដែលចង់ធ្វើ។ ខ្ញុំអាចធ្វើខ្លួនជាអ្នកណាក៏បាន។ គំនិតនោះធ្វើឱ្យខ្ញុំមានសាច់ក្រករំខានតាមខ្នង ហើយខ្ញុំក៏ញញឹមឯងដោយមិនដឹងខ្លួន។
ពេលខ្ញុំចូលទៅដល់ផ្ទះបាយ ខ្ញុំបានសម្លឹងឃើញរូបខ្លួនឯងក្នុងកញ្ចក់មួយដែលព្យួរលើជញ្ជាំង។ ខ្ញុំមើលទៅ… ខុសគ្នាខ្លះ។ ស្រាចាប់ផ្តើមប៉ះពាល់ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ការខ្មាស់អៀន និងការតមឡើងក្នុងចិត្តកំពុងរលាយបាត់បន្តិចម្តងៗ។ ភ្នែករបស់ខ្ញុំមានពន្លឺក្លិចក្លាចដូចជាមានចេតនាច្រមុះច្រមល់ ហើយស្នាមញញឹមលើមាត់ក៏ទូលាយ និងទាក់ទាញកាន់តែខ្លាំង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាកំពុងផ្លាស់ប្តូរទៅជាមនុស្សផ្សេង មនុស្សម្នាក់ដែលឥតព្រួយក្តី និងប្រហែលជាប្រញាប់ប្រញាល់ មិនសូវខ្វល់អំពីច្បាប់ និងទំនៀមទម្លាប់សង្គមទេ។
ខ្ញុំចាក់ទឹកស្រាឱ្យខ្លួនឯងមួយកែវទៀត ហើយមានអារម្មណ៍ពីទឹកត្រជាក់ស្លាបជ្រាបតាមបំពង់ក។ បន្ទប់ចាប់ផ្តើមដូចជាព្រលេកៗ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍មេឃក្បាលបែកល្មមៗ។ ខ្ញុំដើរលង់លោតត្រឡប់មកបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវវិញ ដោយសើចឯងយ៉ាងបន្តិច ហើយរួចស្រក់ខ្លួនលើសាឡុង។ ទូរទស្សន៍នៅតែបើក ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានបន្តមើលវាទៀតទេ។ ខ្ញុំពេលនោះលង់លិចក្នុងគំនិតរបស់ខ្លួនឯង ក្នុងបំណងប្រាថ្នា និងក្នុងការស្រមៃផ្សេងៗ។
បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានលឺសំឡេងមួយ។ ខណៈដំបូង វាស្តាប់ទៅស្រាលណាស់ ប៉ុន្តែបន្តិចម្ដងៗ វាកាន់តែច្បាស់ និងតានតឹង។ វាស្តាប់ទៅដូចជាមាននរណាម្នាក់កំពុងចូលក្នុងផ្ទះ។ បេះដូងខ្ញុំបុកខ្លាំង ខ្ញុំចាប់ផ្តើមគិតថា តើនរណាអាចជាមក។ តើជាកូនៗម្នាក់ណាដែលត្រលប់មកដល់ម្ដងទើបដឹងមុនពេល? ឬជាមនុស្សដទៃទៀត ដែលមកលើកកាយមករកខ្ញុំ? មានរន្ទះអារម្មណ៍រំភើប និងការរំពឹងទុករីកឡើង នៅក្នុងចិត្ត បន្សំជាមួយការភ័យខ្លាច និងការសង្ស័យបន្តិច។
ខ្ញុំប៉ុនប៉ងកែងខ្លួនឡើង និងរៀបចំខ្លួនឯងឱ្យស្រួល ប៉ុន្តែពេលនោះវាមិនទាន់ទេ។ ទ្វារត្រូវបានបើករួចហើយ ហើយមាននរណាម្នាក់ឈរនៅច្រកចូលបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ។ ខ្ញុំបើកភ្នែកឡើង សម្លឹងមើលទៅលើរាងកាយនោះ ហើយមានអារម្មណ៍ថាបេះដូងខ្ញុំឈប់ដេញ។ នោះគឺជាអ្នក។