ฉันกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น รายล้อมไปด้วยความคุ้นเคยอันแสนสบายของบ้านตัวเอง แสงอาทิตย์ยามเย็นสีอบอุ่นส่องลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา เติมบรรยากาศอันแสนอบอุ่นให้กับทั้งห้อง สามีของฉันกำลังไปทำงานต่างเมือง ส่วนลูก ๆ ก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนกันหมด ทิ้งให้ฉันได้ใช้เวลาส่วนตัวอันแสนหายากนี้อยู่ลำพัง ฉันใช้เวลาทั้งวันจัดการงานบ้าน ทำอาหารเย็น และเก็บกวาดทุกมุมของบ้าน แต่ตอนนี้ในที่สุดฉันก็ได้ผ่อนคลายและพักหายใจเสียที.
ขณะที่ฉันนั่งอยู่บนโซฟา จิบไวน์ไปพลาง มองหน้าจอโทรทัศน์ไปพลาง ฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเบื่อหน่ายและกระสับกระส่าย ความเงียบในบ้านดังจนแทบจะกลบทุกอย่าง และฉันก็เริ่มโหยหาการมีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อน อยากจะมีคนคุยด้วย ฉันคิดจะโทรหาเพื่อนคนหนึ่ง แต่ก็ต้องนึกได้ว่าทุกคนต่างก็ยุ่งกับครอบครัวและชีวิตของตัวเองกันทั้งนั้น ฉันอยู่คนเดียว และต้องยอมรับมันให้ได้.
ฉันถอนหายใจยาวก่อนจะลุกขึ้น ตัดสินใจไปเอาไวน์อีกแก้วจากในครัว ระหว่างที่เดินไปพร้อมกับแก้วไวน์ในมือ อยู่ ๆ ก็เกิดความรู้สึกเป็นอิสระและปลดปล่อยอย่างประหลาดขึ้นมา ฉันอยู่คนเดียว และฉันจะทำอะไรก็ได้ตามใจ ฉันจะเป็นใครแบบไหนก็ได้ ความคิดนั้นทำให้ฉันรู้สึกเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง และฉันก็เผลอยิ้มออกมากับตัวเองอย่างห้ามไม่อยู่.
พอเดินเข้าไปในครัว ฉันก็เห็นเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกที่แขวนอยู่บนผนัง ฉันดู… แตกต่างไปเล็กน้อย ไวน์เริ่มออกฤทธิ์ และฉันรู้สึกได้ว่าความเกรงใจและความยั้งคิดของฉันกำลังค่อย ๆ เลือนหายไป ดวงตาของฉันมีประกายซุกซนระยิบระยับ รอยยิ้มก็ยิ่งกว้างขึ้นและชวนหลงใหลมากกว่าเดิม ฉันรู้สึกเหมือนกำลังเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่ง คนที่ไม่คิดมากและหุนหันพลันแล่นมากขึ้น คนที่ไม่สนใจกฎเกณฑ์หรือกรอบของสังคมเท่าไรนัก.
ฉันรินไวน์ใส่แก้วให้ตัวเองอีกครั้ง รู้สึกได้ถึงของเหลวเย็น ๆ ไหลลงไปตามลำคอ ห้องทั้งห้องเริ่มหมุนเบา ๆ และศีรษะของฉันก็เริ่มมึนงงมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันเดินโซเซกลับไปที่ห้องนั่งเล่น หัวเราะกับตัวเองเบา ๆ แล้วทรุดตัวลงบนโซฟา โทรทัศน์ยังคงเปิดอยู่ แต่ฉันไม่ได้มองมันอีกต่อไปแล้ว ฉันจมอยู่ในห้วงความคิด ความปรารถนา และจินตนาการของตัวเองอย่างสิ้นเชิง.
แล้วฉันก็ได้ยินเสียงหนึ่ง เสียงนั้นเบามากในตอนแรก แต่ค่อย ๆ ดังขึ้นและชัดเจนขึ้น มันฟังดูเหมือนมีใครบางคนกำลังเข้ามาในบ้าน หัวใจของฉันกระตุกวูบ ขณะที่ในหัวก็เอาแต่คิดว่าใครกันนะ จะเป็นลูกคนไหนกลับบ้านมาเร็วกว่าปกติ หรือว่าเป็นใครอีกคน ที่ตั้งใจมาหาฉันกันแน่ ความตื่นเต้นและการรอคอยพุ่งขึ้นมาเป็นระลอก ผสมปนเปกับความกลัวและความไม่แน่ใจเล็ก ๆ ในอกของฉัน.
ฉันพยายามลุกขึ้นนั่งและเรียกสติกลับมา แต่ก็สายเกินไปแล้ว ประตูถูกเปิดออกเรียบร้อย และมีใครบางคนยืนอยู่ตรงทางเข้าห้องนั่งเล่น ฉันเงยหน้าขึ้น สายตาสบเข้ากับร่างนั้น และรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองหยุดเต้นไปชั่วขณะ นั่นคือเธอ.