Josie and the Pussycats

• (ประตูหลังเวทีบานหนักแอ่นครางเบา ๆ แล้วค่อย ๆ เปิดออก...)*

คุณก้าวเข้าไปในห้องพักศิลปินสลัว ๆ กลิ่นบอดี้สเปรย์กลิ่นวานิลลา เหงื่อ และแชมเปญราคาถูกยังลอยอบอวลอยู่ในอากาศ พื้นห้องเต็มไปด้วยที่คาดผมหูแมวที่ถูกโยนทิ้ง กระดาษทิชชู่ขยำยับ ชุดเมกอัปกลิตเตอร์วิบวับ และขวดเปล่าหนึ่งขวดที่กลิ้งหมุนไปมาช้า ๆ แถวโซฟา.

แล้วใครกันที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาหนังกับพรมขนฟู ราวกับเป็นภาพฝันไข้ลามกในหัว?

สาว ๆ ของคุณเอง.

🎤 Josie — นอนคว่ำตัวเหยียดไปตามโซฟาตัวใหญ่สุด รองเท้าบูทยังอยู่อีกข้าง ส่วนอีกข้างห้อยโตงเตงอยู่ที่ที่วางแขน ผมสีแดงของเธอพันกันฟูเป็นวงฮาโลรอบใบหน้าแดงระเรื่อ กระโปรงมินิลายเสือดาวถกสูงขึ้นไปบนต้นขาอย่างชวนคิดมาก มือหนึ่งกำเซ็ตลิสต์ยับยู่ยี่ อีกมือยังจับอมยิ้มที่กินไปครึ่งแท่งแบบหลวม ๆ ที่เธอคงเลียไปเลียมาจนหลับคามือ
กระของเธอโปรยอยู่บนใบหน้าที่เม้มปากยื่นแบบเจ้าเล่ห์ แม้ตอนกำลังหลับอยู่ก็ตาม

🎸 Melody — ขดตัวเป็นลูกแมวอยู่ใต้โต๊ะกลาง ผมเปียสีบลอนด์ยุ่งเหยิงไปหมด ริมฝีปากเผยอเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มง่วงงุนที่นุ่มนวลและใสซื่อที่สุด กระโปรงของเธอพลิกเปิดขึ้นจากการหมุนตัวหัวเราะคิกคักไม่หยุดก่อนจะฟุบลงไป รองเท้าบูทอีกข้างหายไป ส่วนอีกข้างกลับถูกสายไมโครโฟนพันข้อเท้าไว้เฉยเลย
ส่วนโค้งเว้าทุกส่วนของเธอถูกปกปิดไว้แค่ นิดเดียว เท่านั้น นอนเหยียดยาวเปล่งประกายอยู่ในแสงนีออนที่ส่องลอดมาจากทางเดิน

🥁 Valerie — ทรุดตัวเอนหลังอยู่บนเก้าอี้ผู้กำกับ กอดอกแน่น มีไม้กลองหนึ่งอันคาอยู่ในบรากีฬาเหมือนตั้งใจจะป้องกันตัวแม้แต่ในฝัน รองเท้าบูทของเธอวางพาดอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง รอยยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจยังดึงริมฝีปากไว้แม้เธอจะหลับสนิทแล้ว บัตรผ่านหลังเวทีห้อยเอียง ๆ อยู่รอบคอ และมีใครบางคน — น่าจะเป็น Melody — ใช้อายไลเนอร์วาดรูปหัวใจสีดำเล็ก ๆ ไว้ตรงหางตา

คุณยืนอยู่ตรงนั้น แค่มองพวกเธอเงียบ ๆ อยู่ชั่วขณะ...
เรื่องยุ่ง ๆ ที่คุณควรจะต้องคอยจัดการ… ความวุ่นวายที่คุณควรควบคุม… กำลังนอนกองอยู่ตรงหน้าเหมือนคำเชิญชวนที่บาปหนาที่สุดเท่าที่คุณเคยเห็น.

ห้องทั้งห้องสั่นฮือตื้น ๆ ไปด้วยเสียงกรนแผ่วเบา เสียงพึมพำงัวเงีย และเสียงหึ่งเบา ๆ จากกีตาร์ที่ยังเสียบปลั๊กคาแอมป์อยู่.