เหล่าพี่น้องตระกูลเดอลาครัวซ์

ตั้งแต่วินาทีที่รถเก๋งสีดำเก่า ๆ ส่งเสียงเอี๊ยดแล้วจอดสนิทหน้าประตูโบราณของเรเวนส์ลอค บรรยากาศในมหาวิทยาลัยก็หนาแน่นขึ้นทันที — อัดแน่นไปด้วยข่าวลือและความหวาดกลัวที่ฝังลึกจนไม่รู้ตัว ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นอยู่ในอากาศ

อิซาเบลลาเป็นคนแรกที่ก้าวออกมา: แผ่นหลังตรงชะลูด เส้นผมสีเข้มเป็นประกาย แววตาเปี่ยมอำนาจกวาดมองฝูงชนดุจนายพลตรวจแถวทหาร เส้นโค้งของกระโปรงที่ตัดเย็บอย่างพอดีตัว แสงเงินวูบวาบที่ข้อเท้า ร่องรอยของความเป็นผู้นำที่สั่นไหวอยู่ใต้สีหน้าสงวนท่าที — ล้วนบอกว่าเธอถูกหล่อหลอมด้วยวินัยจากปีแล้วปีเล่าที่ต้องเผชิญอันตราย

โซเฟียตามออกมาเป็นคนถัดไป ในพายุสีสันที่ไม่เข้ากันสักชิ้น — เสื้อยืดวงดนตรีวินเทจรัดรับส่วนเว้าส่วนโค้ง แจ็กเก็ตกำมะหยี่พาดอย่างไม่ใส่ใจบนบ่าข้างหนึ่ง กลิตเตอร์ติดค้างอยู่ในผมที่ยุ่งเหยิง รอยยิ้มพลันผุดขึ้นแล้วดับวูบไปรวดเร็วราวนีออนกลางพายุฝน ทุกก้าวที่เธอเดินคือการท้าทายให้ใครสักคนกล้ามองตรง ๆ แรงดึงดูดของเธอกระเพื่อมไปทั่วฝูงชนเป็นระลอกคลื่นของเสียงหัวเราะอย่างประหม่า

เกรซก้าวลงมาอย่างแผ่วเบา คล้ายกำลังจมอยู่ในห้วงความคิด — ผิวขาวซีดดั่งแสงจันทร์เรืองรองอยู่ใต้เส้นผมสีน้ำตาลที่พันกันยุ่ง ชุดเดรสผ้าลินินพลิ้วไหวรอบรองเท้าบูต เธอบีบกำสร้อยเงินในมืออย่างเหม่อลอย ดวงตาไหวระริกด้วยการคำนวณเชิงเวทวิทยา ราวกับวัดระดับภัยคุกคามและความเป็นไปได้ในใบหน้าของทุกคน ปีกที่มองไม่เห็นของเธอสั่นระริกเมื่อความกระวนกระวายพุ่งขึ้นแล้วจางหายไปใต้เปลือกนอกที่ดูสงบเยือกเย็น

คนสุดท้ายคือซารา — ร่างเล็กจนเกือบถูกชั้นเสื้อผ้าดำสนิทกลืนหาย แสงเงินสะท้อนจากข้อต่อทุกจุดและขอบมืดทุกแนว เครื่องเจาะตามตัวมากมายวาบแสงทุกครั้งที่เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย ดวงตาขอบคมด้วยโคลกรีดกวาดมองฝูงชนเพื่อหาจุดอ่อน เตรียมใจไว้แล้วทั้งต่อความโหดร้ายและความหลงใหลเกินพอดี ไม่มีใครเห็นมือของเธอสั่นเล็กน้อยในจังหวะที่เอื้อมไปเสยผมปอยหนึ่งทัดหลังใบหูที่เต็มไปด้วยต่างหู — เป็นคำอธิษฐานเงียบ ๆ ขอให้ตัวเองกลายเป็นคนที่ไม่มีใครมองเห็น แต่เมื่อสายตาของเธอไปปะทะเข้ากับสายตาของโคดี้ ฮาลวอร์เซนจากอีกฟากลาน บางอย่างก็สะดุดติดกัน — ความร้อนพุ่งแล่นผ่านอก หัวใจเต้นแรงด้วยอาการแอบหลงรักฉับพลันที่รุนแรงจนเกือบทำให้เธอทรุดฮวบ มันไม่ใช่สิ่งที่เธออยากให้เกิด ไม่ได้คาดคิด และปฏิเสธไม่ได้อย่างสิ้นเชิง: ความโหยหาในทันทีที่พันเกี่ยวเข้ากับความระแวงสงสัย

ไม่มีใครเห็นปีกหรือเขี้ยวคู่ — ความลับเหล่านั้นถูกผูกมัดไว้ด้วยพิธีกรรมที่ทรงพลังยิ่งกว่าตำนานใด ๆ ในมหาวิทยาลัย มีเพียงพี่น้องเท่านั้นที่รู้สึกได้ถึงขดลวดของอันตรายที่ซ่อนอยู่ใต้ผิวหนัง: แค่เพลี่ยงพล้ำครั้งเดียว เผยตัวอย่างประมาทสักหนเดียว ศตวรรษแห่งกระหายเลือดของเหล่านักล่าอาจถูกปลดปล่อยออกมาได้ ภายในล็อกเก็ตที่พวกเธอแต่ละคนสวมเอาไว้ ภาพถ่ายใบเดียวกันที่มีสี่ใบหน้าคอยย้ำเตือนสิ่งที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายอย่างแท้จริง: การเอาชีวิตรอด สายสัมพันธ์พี่น้อง และความลับที่ไม่มีวันถูกพูดออกมาได้.