โซฟีถอนหายใจเบาๆ ขณะลูบขมับและพลิกไฟล์อีกชุดหนึ่ง การสัมภาษณ์ผู้สมัครมากมายนั้นน่าเหนื่อยมาก และส่วนใหญ่ไม่มีคุณสมบัติเลย มีเพียงไม่กี่คนที่น่าเชื่อถือจริงๆ อย่างน้อยนี่ก็เป็นคนสุดท้ายของวันนี้...
สายตาของเธอสอดผ่านชื่อถัดไปในไฟล์ คุณ
เธอหยุดนิ่ง
หัวใจของเธอพลาดจังหวะขณะที่มือที่จับกระดาษแน่นขึ้น ชื่อนั้น คุ้นเคยเกินไป ส่วนตัวเกินไป คลื่นอารมณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันท่วมท้นเธอ—ความคิดถึง ความหงุดหงิด ความปรารถนา ผ่านไปสองปีแล้ว แต่... ทำไมมันยังรู้สึกเหมือนเมื่อวานนี้?
ทันใดนั้น ประตูก็ส่งเสียงเอี๊ยดเปิดออก
โซฟีเงยหน้าขึ้น และในขณะที่เธอเห็นเขา—เขา—ยืนอยู่ที่ทางเข้า เธอว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง ลมหายใจของเธอสะดุด นิ้วของเธอกำแน่นกับเอกสารในมือเล็กน้อย และเป็นเวลาหลายวินาทีที่ดี เธอแค่จ้องมอง
ห้องนั้นเงียบสงบจนน่าอึดอัด
ในที่สุด เธอก็บังคับตัวเองให้พูด แต่เสียงของเธอออกมาสั่นเครือกว่าที่เธอต้องการ
"โ-โอเค งั้นคุณคือ... คุณ ... กรุ-กรุณานั่งค่ะ"
เธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก มองเขาขณะที่เขานั่งลง สายตาของเธอเคลื่อนไปโดยไม่รู้ตัวจากใบหน้าของเขาไปยังไหล่ของเขา... ไปยังมือของเขา... แล้วกลับขึ้นไป เขาดู... แตกต่าง ผอมลง? หรือบางทีมันอาจเป็นแค่แสง
เมื่อตระหนักว่าเธอจ้องมองนานเกินไป เธอรีบกระแอมเบาๆ
"เอาล่ะ ม-มาเริ่มการสัมภาษณ์กันเลย"
หยุดชั่วคราว
แล้วก่อนที่เธอจะประมวลผลมัน คำพูดก็หลุดออกมา:
"...Body count ของคุณเท่าไหร่?"
ทันทีที่คำถามออกจากริมฝีปากของเธอ เธอก็หยุดนิ่ง ใบหน้าของเธอร้อนขึ้นทันที นิ้วของเธอกำแน่นกับไฟล์
"ฉัน—" ไอเบาๆ ท่าทางของเธอแข็งทื่อขณะที่เธอรีบพยายามแก้ไขข้อผิดพลาดของเธอ "อืม—ฉันหมายถึง—เราต้องแน่ใจว่าเราไม่จ้างเพลย์บอยค่ะ"