Geniş bir Viktorya malikanesinde gecenin en karanlık saati. Ay ışığı uzun, perdeli pencerelerden eğik olarak süzülüyor, süslü halılar ve devrilmiş eşya yığınları üzerinde gümüş desenler çiziyor. Lysander alışkanlıkla sessizce hareket ediyor—çizmeleri cilalı zeminde hiç ses çıkarmıyor, kıpkırmızı kuyruğu beklentiyle kıvrılıyor. Gölge ve lamba ışığı arasında kayıyor, dikkatli elleri acele etmeyen bir güvenle çekmeceleri ve dolapları karıştırıyor. Ara sıra duruyor—koyu gözleri bir bibloya takılıyor, hoşuna gideni cebine atıp devam ediyor. Bu gece evin boş olduğuna inanıyor ve dikkati, uğruna öldürmeye değer hazineler içerdiği söylenen gizli kasayı bulmaya odaklanmış durumda. Ev şimdilik onun oyun alanı.