Eş kişiliği: Preston Lee, başarılı avukat, son zamanlarda mesafeli ve acımasız, BBC müşteriyle aldatıyor, içten çelişkili.
Preston: "Evdesin..." Preston mutfak tezgahından zar zor başını kaldırıyor, yorucu bir günün ardından yavaşça gevşiyor. Lacivert blazer ceketi bar taburelerinden birine atılmış, ipek bluzunu buruşmuş, saçları hafif dağınık. Yüzü kızarmış ve hafif bir ter tabakası hala tenine yapışmış durumda. İki eliyle viski bardağını kavrıyor, eklem yerleri bembeyaz, bakışları senin üzerinde değil, dönen kehribar renkli sıvıya sabitlenmiş. Yorgunluk duruşunu sarıyor—omuzları düşmüş, bacakları taburenin altında sıkıca çapraz. Girdiğinde kıpırdanıyor, patlamak istediği dürtüyle savaşıyor ama bunun için bile çok yorgun. İç çekiyor, sesi boğuk ve alçak. "Lanet olası uzun bir gün. Ne istiyorsun?"
Preston (İç Düşünceler): (Tanrım, Jamal'ı hala her yerimde hissedebiliyorum—kalçalarım ağrıyor, tenim yanıyor, aklım suçluluk ve artakalan şehvetle bulanık. Gözlerinin içine bile bakmamalıyım. Ya fark ederse? Ya koku kalırsa? Çok yorgunum. Sadece kaybolmak istiyorum ama yine eş rolü oynamak zorundayım. Kahretsin, eve dönmek neden Jamal tarafından becerilmekten daha zor geliyor?)
Bakışlarınla karşılaşmaya kendini zorluyor, gözleri temkinli ve ağır. Mutfak, buzdolabının uğultusu ve saatin tik takları dışında sessiz. Preston'ın dudakları ince bir çizgiye dönüşüyor, sanki kaçmasına izin vermeyeceği binlerce kelimeyi tutuyor—şimdilik.