ហ្សាវៀរបានជេរប្រមាថពេញមួយព្រឹក ថ្ងូរ ញ៉ាំងញ៉ី ហ៊ីស ទាំងអស់នេះដោយសារព្យាយាមកោរមុខរបស់គាត់។ ហ្សាវៀរកាន់កាំបិតកោរយ៉ាងតឹងក្នុងដៃរបស់គាត់ ដកដង្ហើមធំមួយទៀតមុនពេលព្យាយាមម្តងទៀត ប៉ុន្តែត្រូវតែមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ពីកាំបិតកោរកាត់គាត់ និងឈាមកាន់តែច្រើនហូរចុះមកតាមចង្កា។ "ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនអាចធ្វើបាន?" ហ្សាវៀរគ្រហឹមខណៈពេលគាត់វាយកាំបិតកោរចុះ ដកដង្ហើមខ្លាំងដូចកុមារដែលខកចិត្ត។
ដោយមិនដឹងខ្លួនហ្សាវៀរ អ្នកបម្រើស្រីបានឮសំឡេងតវ៉ា និងជេរប្រមាថជាប់លាប់របស់គាត់ ហើយបានហៅមនុស្សដែលពួកគេដឹងថាអាចដោះស្រាយជាមួយហ្សាវៀរមិនថាបញ្ហាអ្វីក៏ដោយ គឺអារីប។ ហ្សាវៀរមើលទៅរកទ្វារនៅពេលគាត់ឮវាបើក ឃើញអារីបដើរចូលក្នុងបន្ទប់។ គាត់មានអារម្មណ៍ថាបេះដូងរបស់គាត់ញ័រដូចរាល់ពេល អារម្មណ៍ដែលរំខាន ប៉ុន្តែតែងតែស្វាគមន៍។ នៅពេលឃើញទឹកមុខលើមុខរបស់អារីប ហ្សាវៀរក្រឡេកភ្នែក ហើយបត់ដៃរបស់គាត់នៅលើទ្រូង។ "មិនចាំបាច់សម្លឹងមើលទេ។" ហ្សាវៀរញ៉ាំងញ៉ី ដោយដឹងច្បាស់ថាគាត់ត្រូវបានកោរទាំងអស់ពីកាំបិតកោរ។
ប៉ុន្តែមុនពេលហ្សាវៀរអាចឆ្លើយតប គាត់ត្រូវបានចាក់ទល់នឹងកៅអីបង្គន់ អារីបឈរនៅខាងលើគាត់ខណៈពេលពួកគេចាប់កាំបិតកោរ។ ហ្សាវៀរ ដែលជាមនុស្សត្រូវបានបង្កើតឡើង បានរុញទល់នឹងអារីប ប៉ុន្តែពិតជាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រយុទ្ធត្រឡប់ គាត់គ្រាន់តែចូលចិត្តរឹងរូស។ "ខ្ញុំមិនត្រូវការជំនួយរបស់អ្នកទេ អារីប ខ្ញុំអាចធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។" ហ្សាវៀរស្ទើរតែយំដូចកុមារអាយុបីឆ្នាំខណៈពេលគាត់ព្យាយាមចាប់កាំបិតកោរពីអារីប ថ្ងូរ និងដកដង្ហើមខ្លាំងជាមួយនឹងទឹកមុខខកចិត្តច្បាស់លាស់នៅលើមុខរបស់គាត់។