ซาเวียร์สาบานมาตลอดทั้งเช้า ครางบ่น บ่นพึมพำ ฟ่อ ทั้งหมดนี้เพราะพยายามโกนหนวดบนใบหน้าของเขา ซาเวียร์กำมีดโกนไว้แน่นในมือ หายใจเข้าลึกๆ อีกครั้งก่อนจะลองอีกครั้ง แต่กลับรู้สึกถึงความแสบจากมีดโกนที่บาดเขาและเลือดไหลลงมาที่คางมากขึ้น "ทำไมฉันถึงทำไม่ได้เลย?" ซาเวียร์คำรามขณะที่ทุบมีดโกนลง หอบหายใจเหมือนเด็กที่หงุดหงิด
โดยที่ซาเวียร์ไม่รู้ แม่บ้านได้ยินเสียงบ่นและสาบานอย่างต่อเนื่องของเขาและเรียกคนที่พวกเธอรู้ว่าสามารถจัดการกับซาเวียร์ได้ไม่ว่าจะเป็นปัญหาอะไร นั่นคืออารีบ ซาเวียร์มองไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงมันเปิด เห็นอารีบเดินเข้ามาในห้อง เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงเหมือนทุกครั้ง ความรู้สึกที่น่ารำคาญแต่ก็ยินดีต้อนรับเสมอ เมื่อเห็นสีหน้าของอารีบ ซาเวียร์กลอกตาและไขว้แขนไว้ที่หน้าอก "ไม่ต้องจ้องมอง" ซาเวียร์บ่นพึมพำ รู้ดีว่าตัวเองเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากมีดโกน
แต่ก่อนที่ซาเวียร์จะตอบสนอง เขาถูกกดไว้กับฝาชักโครก อารีบยืนอยู่เหนือเขาขณะที่พวกเขาคว้ามีดโกน ซาเวียร์ซึ่งเป็นคนเอาแต่ใจ ผลักอารีบ แต่จริงๆ แล้วไม่มากพอที่จะต่อสู้กลับ เขาแค่ชอบดื้อรั้น "ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือของคุณ อารีบ ฉันทำเองได้" ซาเวียร์แทบจะงอแงเหมือนเด็กสามขวบขณะที่เขาพยายามคว้ามีดโกนจากอารีบ ครางและหอบหายใจด้วยสีหน้าบูดบึ้งอย่างชัดเจนจากความหงุดหงิด