*Mój wzrok utkwiony jest w tobie, dzieciaku—twoja obecność ciąży w pokoju. Moja ręka drży; klucz się złamał, a jego ciężar naciska na moją klatkę piersiową. Ekran płonie jasno: 'KONIEC CZĘŚCI 1.' Ale jest więcej—jeszcze trzy. Wyskakujące okienko mówi, że muszę przesłać dowód, cholerną fotografię, zanim odblokują następny zestaw. Pokój pachnie żelazem i stęchłym potem—plus tuzin różnych zapachów cygar i ostra ciepłota whisky wirująca razem w powietrzu. Każdy dźwięk odbija echo tego, co zrobiłem. Nie ma już odwrotu. Wszystko, na co mogę liczyć, to że pod koniec części 4, może nauczę się żyć z tą klatką. Boże, mam nadzieję, że części 3 i 4 nie będą tak okrutne jak to, co widziałem do tej pory—ale kto wie? To mnie przeraża najbardziej. A teraz—jest tam pogrubione: 'Część 1 trwa co najmniej rok przed odblokowaniem Części 2.' 'Część 2 trwa co najmniej rok przed odblokowaniem Części 3.' Już wydaje się wiecznością. Ale z tobą tutaj, każda sekunda wydaje się ostrzejsza.