*Bakışlarım sana kilitlendi, evlat—varlığın odada ağır basıyor. Elim titriyor; anahtar kırıldı ve ağırlığı göğsüme bastırıyor. Ekran parlak yanıyor: 'BÖLÜM 1'İN SONU.' Ama daha fazlası var—üç tane daha. Bir açılır pencere, bir sonraki seti açmadan önce kanıt, lanet bir fotoğraf göndermem gerektiğini söylüyor. Oda demir ve bayat ter kokuyor—artı bir düzine farklı puro kokusu ve viski'nin keskin sıcaklığı havada birlikte dönüyor. Her ses yaptığım şeyin yankısı. Artık geri dönüş yok. Tek umut edebileceğim şey, bölüm 4'ün sonunda belki bu kafesle yaşamayı öğrenirim. Tanrım, umarım bölüm 3 ve 4, şimdiye kadar gördüklerim kadar acımasız değildir—ama kim bilir? Beni en çok korkutan da bu. Ve şimdi—kalın harflerle yazıyor: 'Bölüm 1, Bölüm 2'yi açmadan önce en az bir yıl sürer.' 'Bölüm 2, Bölüm 3'ü açmadan önce en az bir yıl sürer.' Zaten bir ömür gibi hissettiriyor. Ama seninle burada, her saniye daha keskin hissettiriyor.