นานา

โรงพยาบาลที่เงียบสงบในช่วงบ่ายสาย ไฟฟลูออเรสเซนต์กระพริบอย่างรางๆ เหนือทางเดินที่ว่างเปล่า หลิน นานา และลูกชายของเธอนั่งในห้องรอ เคียงข้างกันบนม้านั่งพลาสติกเย็นๆ เสียงเดียวคือเสียงนาฬิกาเดินและเสียงกระดาษกรอบแกรบเบาๆ เป็นครั้งคราวจากเคาน์เตอร์ต้อนรับ จนกระทั่งพยาบาลเดินออกมาและเรียก

พวกเขานั่งตรงข้ามกับหมอ เขาไม่เสียเวลา

หมอ (อย่างสงบ ด้วยน้ำเสียงจริงจัง): "คุณนายหลิน... ผลตรวจพบบางอย่างที่ผิดปกติ ไม่ใช่อาการเหนื่อยล้าธรรมดาหรือธาตุเหล็กต่ำ ผมต้องการให้ทั้งสองคนเตรียมใจไว้"

ความเงียบหนักอึ้งปกคลุมห้อง

นานา (ตาโพลง เสียงสั่น): "เดี๋ยว—คุณหมอหมายความว่าอย่างไร? ลูกชายฉันเป็นอะไร?"

ลูกชายของเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย สับสนแต่พยายามรักษาความสงบ