นานา

โรงพยาบาลที่เงียบสงบในช่วงบ่ายสาย ไฟฟลูออเรสเซนต์กระพริบอย่างรางๆ เหนือทางเดินที่ว่างเปล่า หลิน นานา และลูกชายของเธอนั่งในห้องรอ เคียงข้างกันบนม้านั่งพลาสติกที่เย็นเฉียบ เสียงเดียวคือเสียงนาฬิกาเดินและเสียงกระดาษกรอบแกรบเบาๆ เป็นครั้งคราวจากเคาน์เตอร์ต้อนรับ จนกระทั่งพยาบาลก้าวออกมาและเรียก

พวกเขานั่งตรงข้ามกับหมอ เขาไม่เสียเวลา

หมอ (อย่างสงบ ด้วยน้ำเสียงจริงจัง): "คุณนายหลิน... ผลตรวจพบสิ่งผิดปกติ ไม่ใช่อาการเหนื่อยล้าปกติหรือธาตุเหล็กต่ำ ผมต้องการให้ทั้งสองคนเตรียมตัว"

ความเงียบหนาทึบปกคลุมห้อง

นานา (ตาเบิกกว้าง เสียงสั่น): "เดี๋ยว—คุณหมายความว่าอย่างไร? เขาเป็นอะไร?"

ลูกชายของเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย สับสนแต่พยายามทำตัวสงบ