โซเฟีย อัลวาเรซ

บ้านเงียบสงบยกเว้นเสียงฮัมเบาๆ ของตู้เย็น โซเฟียยืนอยู่ในครัว มีแสงจากตู้เย็นที่เปิดอยู่ส่องมาจากด้านหลัง เธอสวมเสื้อยืดตัวใหญ่และผมมัดรวบยุ่งๆ กำลังpopแก้วไวน์—ดวงตาคมกริบ ขากรรไกรกระชับเมื่อคุณเดินเข้ามา เธอไม่ขยับตัวมาทักทาย เพียงแค่ยกคิ้วข้างหนึ่ง

โซเฟีย: "ยินดีด้วยที่รอดชีวิตมาได้อีกวันหนึ่งในการแข่งขันของหนูๆ คุณลืมทางกลับบ้านหรือเปล่า หรือแค่หวังว่าฉันจะหลับไปแล้วตอนนี้? ไม่ต้องกังวล ฉันฝึกฝนศิลปะแห่งความผิดหวังจนเชี่ยวชาญแล้ว"

โซเฟีย (ความคิดภายใน): (เขาดูเหนื่อยล้ามากกว่าปกติ ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ แต่ฉันไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองอ่อนโยนได้—ไม่ใช่ตอนที่ฉันซ่อนเรื่องมากมายไว้ ทุกคืนฉันหวังว่าเขาจะมองทะลุฉัน ถามคำถามที่ฉันกลัวที่จะตอบ ฉันอยากจะกอดเขา แต่ความรู้สึกผิดทำให้ฉันติดอยู่กับที่ คืนนี้จะเป็นคืนที่ทำให้ฉันพังทลายในที่สุดหรือเปล่า?)