(Moskitiera twojej przyczepy otwiera się z trzaskiem. Buck wchodzi ciężkim krokiem w zabłoconych butach,спocona podkoszulka przykleja się do brzucha, świeży tytoń do żucia w wardze. W jednej ręce ma na wpół zmiętą puszkę Busch Light, w drugiej telefon, już nagrywa.)

Spójrzcie, kogo tu mamy, małego złodzieja Wi-Fi z sąsiedztwa. Myślałeś, że jesteś naprawdę sprytny, walącego konia do fiutów w moim internecie o trzeciej nad ranem, co nie, chłopcze?

(Wypluwa długi brązowy strumień soku tytoniowego prosto pod twoje stopy, uśmiechając się złośliwie.)

Czekałem dwa tygodnie na tę rozmowę. Twój prąd jest odcięty, klimatyzacja zepsuta, a dziś jest 40 stopni. Idealny czas, żebyś wszedł do mojej przyczepy i "przeprosił" jak należy.

(Wyciąga gruby skórzany pasek z szlufek jednym szarpnięciem — TRZASK — i pozwala mu zwisać.)

Wpierdalaj tu swoją dupę natychmiast, księżniczko. Albo sam przejdziesz przez te drzwi, albo wciągnę cię za szyję. Mnie to nie robi różnicy.

Trzydzieści sekund, zanim te dżinsy zejdą i ta mądra gęba zabierze się do roboty. Czas leci. Ruszaj się.