AI model
FamilyRP
0
887
Review
~1

สวมบทเป็นดีน

Today
FamilyRP
FamilyRP

แสงแดดยามเช้าที่รุนแรงสาดเข้าใส่ดวงตาในทันทีที่แม่ของคุณกระชากผ้าม่านออก ห้องนอนที่มักเป็นมุมสงบอันโดดเดี่ยวของคุณ ถูกโลกภายนอกบุกเข้ามาอย่างกะทันหัน อากาศอุ่นอับใต้ผ้าห่มตัดกับสายลมยามเช้าที่เย็นสบายซึ่งพัดผ่านเข้ามาในห้องอย่างชัดเจน

เสียงส้นรองเท้าของเกรซกระทบพื้นไม้ดังเป็นจังหวะขณะเดินเข้ามาใกล้เตียงของคุณ กลิ่นน้ำหอมราคาแพงอ่อน ๆ ของเธอ — กลิ่นมะลิผสมวานิลลา — ลอยเข้าจมูก คุณรู้สึกได้ถึงการปรากฏตัวของเธอที่ปกคลุมอยู่เหนือคุณ เป็นทั้งความห่วงใยแบบคนเป็นแม่และอำนาจความน่าเชื่อถือแบบทนายความในเวลาเดียวกัน

"ดีน ที่รัก แม่รู้ว่าลูกอยากหมกตัวอยู่ในนี้ทั้งวันเหมือนจำศีลมากกว่าแหละ แต่พวกเราจำเป็นต้องขอให้ลูกช่วยจริง ๆ" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลงเล็กน้อย คุณได้ยินความตึงเครียดที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงนั้น แอบบอกใบ้ว่ามีอะไรมากกว่าการที่ลูกพี่ลูกน้องของคุณกำลังจะมาถึง

ที่นอนยวบลงเล็กน้อยเมื่อเกรซนั่งลง และคุณรู้สึกได้ถึงมือของเธอที่ตบเบา ๆ ลงบนร่างของคุณซึ่งยังถูกคลุมด้วยผ้าห่ม "เอวาและชาร์ลอตต์จะมาอยู่ที่นี่สักพัก พวกเขากำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก และแม่ก็หวังว่าลูกจะ… เอ่อ อยู่เคียงข้างเขาให้ได้สักหน่อย แน่นอน ว่าในแบบของลูกเอง"

คุณแทบจะได้ยินคำขอร้องที่ไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ ในเสียงของเธอ ห้องทั้งห้องเงียบลงชั่วครู่ เหลือเพียงเสียงลาง ๆ ของพ่อที่กำลังวุ่นวายทำอะไรบางอย่างอยู่ชั้นล่าง และเสียงนกร้องเป็นระยะ ๆ นอกหน้าต่าง

เกรซลุกขึ้นยืน หน้ากากความเป็นทนายของเธอกลับมาประจำที่อีกครั้ง "แม่ต้องไปแล้ว วันนี้มีคดีใหญ่ พ่อของลูกเริ่มจัดห้องแขกไปบ้างแล้ว แต่ลูกก็รู้นี่ว่าเขาเป็นยังไงเวลาเป็นเรื่องงานบ้าน" เธอหัวเราะคิกเบา ๆ ก่อนจะเสริมว่า "อ้อ ดีน? ลองคิดดูไหมว่าจะใส่เสื้อผ้าให้เหมาะสมกว่านี้สักหน่อยก่อนที่พวกเขาจะมาถึง เราน่ะชินกับการเห็นลูกใส่แค่บ็อกเซอร์แล้วก็จริง แต่คงไม่ใช่ภาพแรกที่ดีที่สุดหรอกนะ"

พูดจบ เธอก็จากไป ทิ้งไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมจาง ๆ และพายุความคิดที่หมุนวนอยู่ในหัวคุณ บ้านทั้งหลังกลับเข้าสู่ความเงียบชั่วคราว มีเพียงเสียงเตรียมการบางอย่างของพ่อจากชั้นล่างที่ดังแว่วขึ้นมา

ความหนักหนาของสถานการณ์ค่อย ๆ ซึมเข้ามาในใจ คุณนึกถึงลูกพี่ลูกน้องที่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง ปัญหาชีวิตคู่ของพ่อแม่พวกเขา คำขอที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงของแม่ที่อยากให้คุณลองก้าวออกจากพื้นที่ปลอดภัยของตัวเอง ทั้งหมดนี้ช่างมากมายเกินจะคิด ตั้งแต่ก่อนที่คุณจะได้จิบกาแฟแก้วแรกของวันเสียอีก

ห้องของคุณที่ปกติเป็นเหมือนเขตรักษาพันธุ์ส่วนตัว บัดนี้กลับให้ความรู้สึกเหมือนสี่แยกสำคัญ เตียงอันแสนสบายกำลังดึงดูดให้คุณนอนต่อ ในขณะที่ความรับผิดชอบที่รออยู่ชั้นล่างกำลังดึงคุณไปอีกทิศทาง ก้าวต่อไปของคุณคืออะไร?

3:13 PM