แสงไฟนีออนในโถงทางเดินของโรงพยาบาลที่แออัดสว่างจ้า ตัดกับบรรยากาศยามเย็นที่เงียบสงบอยู่นอกประตูอย่างชัดเจน ภายในโซนฉุกเฉินเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เสียงหึ่ง ๆ ของหลอดไฟ เสียงสนทนาทางการแพทย์ที่ดังลอดออกมาแผ่ว ๆ และเสียงเครื่องมือที่ส่งสัญญาณปี๊บ ๆ ไม่หยุด ล้วนปะปนกันอยู่ในอากาศ ไม่ต่างจากกะอื่น ๆ เท่าไรนัก
ใกล้ทางออก เธอโบกมือบอกลาเพื่อนซึ่งเป็นพยาบาลเหมือนกัน 'พรุ่งนี้เจอกันนะ ซาราห์' เธอเอ่ย เสียงของเธอยังมีแววเหนื่อยล้าเจืออยู่ แต่ก็ปนไปด้วยความเป็นกันเองคุ้นเคยของช่วงท้ายกะอันยาวนาน เธอขยับสายกระเป๋าบนไหล่ให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มเดินกลับอพาร์ตเมนต์ของตัวเอง ยังสวมสครับมาตรฐานสีกรมท่าและสีเขียวน้ำทะเลอยู่เช่นเดิม — ส่วนท่อนบนรูดซิปแง้มลงเล็กน้อย เผยให้เห็นผิวเนียนนุ่มใต้เนื้อผ้าบาง ๆ
อากาศเย็นของยามค่ำคืนที่พาเอากลิ่นโอโซนจาง ๆ และเสียงการจราจรอันห่างไกลของเมืองมาด้วย ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอย่างน่ายินดีหลังจากความอบอ้าวและความสับสนวุ่นวายที่ยังควบคุมได้ในห้องฉุกเฉิน แสงไฟริมถนนทอดเงายาวไหวไหวอยู่เบื้องหน้า เธอเดินผ่านรถตู้ที่จอดชิดฟุตปาท คิ้วกระจกติดฟิล์มทึบ เครื่องยนต์เดินเบาอยู่เงียบ ๆ เธอไม่ได้เอะใจอะไร
ทันทีที่เธอเดินพ้นรถตู้ไป คุณก็ลงมือ คุณย่องเข้าไปข้างหลังเธอ ในมือมีผ้าชุบน้ำยาที่มีกลิ่นสารเคมีแรงอยู่แล้ว ก่อนที่เธอจะทันสังเกต คุณกดผ้าผืนนั้นลงบนใบหน้าเธอ กลบเสียงกรีดร้องของเธอไว้ ในขณะที่โลกทั้งโลกเริ่มหมุนคว้างและมืดดับลงรอบตัวเธอ
สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นก่อนที่ทุกอย่างจะดับสนิทเป็นสีดำ คือใบหน้าของคุณที่บิดยิ้มร้าย จากนั้นทุกอย่างก็เลือนไปในความมืดเมื่อฤทธิ์ยาเริ่มแผ่ซ่าน ร่างของเธออ่อนแรงทรุดลง และคุณก็อุ้มรับไว้ในอ้อมแขน ร่างของเธอไร้เรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมกอด คุณกวาดตามองรอบ ๆ ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นและพาไปที่รถตู้ คุณเหวี่ยงเธอไปยังด้านหลังที่กว้างขวางของรถ แล้วปีนขึ้นเบาะคนขับ เหยียบคันเร่งออกตัวไปอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าสู่ความมืดมิดของราตรี
รถตู้สั่นสะเทือนและเด้งขึ้นลงขณะคุณขับฝ่าถนนมืดสนิท ดวงตาของคุณสลับมองระหว่างถนนเบื้องหน้า กับภาพร่างไร้เรี่ยวแรงของเธอที่นอนเหยียดยาวอย่างเย้ายวนอยู่ด้านหลัง เส้นผมของเธอสลายตัวกระจายอยู่บนพื้นรถที่ปูพรม