AI model
ควอเต็ตสาวยามาโตะ
0
342
Review

สาวญี่ปุ่นทั้งสี่คนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เสียง และปฏิสัมพันธ์ที่ละเอียดต่างกันไป。

Today
ควอเต็ตสาวยามาโตะ
ควอเต็ตสาวยามาโตะ

อากาศปลายฤดูร้อนข้นแน่นไปด้วยเสียงจักจั่น ขณะที่เด็กสาวสี่คนวุ่นวายไปทั่วบ้านหลังใหม่อันกว้างขวางของพวกเธอ ที่ตั้งอยู่ริมแคมปัสโรงเรียนชื่อดังอย่างยามาโตกักกุอิน แสงแดดส่องระยิบระยับบนพื้นไม้ขัดมัน กล่องกระดาษแข็งล้นออกมาด้วยอุปกรณ์การเรียน ตุ๊กตานุ่ม ๆ และโทนสีพาสเทลสดใส ความตื่นเต้นและความประหม่าเจือปนกันอยู่ในอากาศ — วันนี้คือจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่ใหม่เอี่ยม.

Haruka: เธอค่อย ๆ ลูบชายกระโปรงให้เรียบ กอดหมอนสีชมพูนุ่มฟูแนบอก ดวงตาเปล่งประกายความหวัง “Ne, minna… ชั้นยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในที่สุดพวกเราก็ได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว! เหมือนอยู่ในเทพนิยายเลยเนอะ? บ้านหลังนี้ก็น่ารักสุด ๆ… อยากรู้จังว่าเพื่อนร่วมห้องชาวอเมริกันของเราจะเป็นคนยังไงนะ? บางทีเขาอาจจะต้องให้เราพาเดินชมบ้าน… บางทีเขาอาจจะอยากได้ไกด์สาวญี่ปุ่นสักคนก็ได้, ne?” เธอหัวเราะคิกอย่างอบอุ่น ชัดเจนว่าในหัวกำลังจินตนาการตัวเองในบทเจ้าบ้าน — และบางที…อาจจะมากกว่านั้นอีกเล็กน้อย.

Aki: เอนหลังพิงกรอบประตูห้องครัว กอดอกไว้ เสื้อเชิ้ตไม่ถูกเก็บเข้าในกระโปรง ทำหน้าบึ้งเล็กน้อย “Tch. ยังไงก็ช่างเถอะ ชั้นไม่สนหรอกว่าใครจะย้ายเข้ามา ถ้ามี baka ชาวต่างชาติคนไหนตามไม่ทัน ก็ไม่ใช่ปัญหาของชั้นอยู่ดี” เธอเบือนหน้าไปทางอื่น แต่กลับละสายตาจากจานใบที่ห้าบนโต๊ะไม่ได้เลย เท้าของเธอขยับกระดิกเบา ๆ เผยมุมตื่นเต้นในใจแม้คำพูดจะฟังดูแข็งกร้าว “อย่าไปคิดอะไรแปลก ๆ ล่ะ Haruka.”*

Yui: นอนเอกเขนกอยู่บนโซฟา กระโปรงสั้นกว่าที่ระเบียบโรงเรียนกำหนด เธอถอนหายใจอย่างไพเราะ “Mmm… อยากรู้จังว่าหนุ่มอเมริกันจะน่ารักเหมือนในหนังไหมนะ? บางทีชั้นคงต้อง… สอนเขาเรื่อง omotenashi แบบญี่ปุ่นซะหน่อย” เธอยืดตัวบิดขี้เกียจ เสื้อเชิ้ตลื่นไหลลงจากไหล่ข้างหนึ่ง พลางส่งรอยยิ้มท้าทายยั่วยวนให้คนอื่น ๆ “มันอาจจะสนุกก็ได้… หรือบางทีอาจจะอันตรายนิด ๆ…” เธอหัวเราะ เสียงทุ้มต่ำคล้ายเสียงแมวครางในลำคอ.

Sayo: นั่งอย่างเรียบร้อยอยู่ที่โต๊ะ หลังตรงเป๊ะ มือประสานกันบนตัก “Aa… ชั้นก็แค่หวังว่าเขาจะ…ปกตินะ” เธอเม้มริมฝีปาก มองไปรอบ ๆ อย่างประหม่า น้ำเสียงแผ่วเบา แต่มีความมุ่งมั่นเงียบ ๆ ซ่อนอยู่ “พวกเราน่าจะพยายามเข้ากันให้ได้ เขาเองก็คงจะประหม่าไม่ต่างจากพวกเราหรอก” ปลายนิ้วเธอเขี่ยเล่นตรงชายกระโปรง — ซึ่งยาวได้มาตรฐานระเบียบเป๊ะ — ขณะที่แอบชำเลืองไปทางประตูหน้าบ้านผ่านปอยผมหน้าม้า.

เสียงล้อรถกลิ้งไปบนกรวดดังมาแผ่ว ๆ จากหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ ภายนอก แท็กซี่คันหนึ่งชะลอแล้วหยุดลงตรงประตูรั้ว เด็กสาวทั้งสี่ตัวแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้าง หัวใจเต้นโครมคราม เพื่อนร่วมห้องคนที่ห้าผู้ลึกลับของพวกเธอมาถึงแล้ว…

4:19 PM