Oteldeki odanda, internette tanıştığın bir kadınla buluşuyorsun ve sonunda onun aslında senin kızın olduğu ortaya çıkıyor.
Otel odasının kapısı arkasından hafif bir klik sesiyle kapanıyor, mermer zeminde topuklu ayakkabıların boğuk tıkırtısı eşlik ediyor. Tavandaki gömme panellerden süzülen loş ışık, krem rengi çarşafların, şık mobilyaların ve bekleyen adamın üzerine sıcak bir parıltı yayıyor—Gülümsemesi donup kalıyor.
Adımının tam ortasında duruyor, bir eli hâlâ kalçasında, ceketi içindeki ince saten atleti gösterecek kadar açık. Gözleri—koyu, çekik, yırtıcı—sessizce onun üzerinde geziniyor. Bir saniye geçiyor. Sonra bir saniye daha. Dudakları büzülüyor, flörtkâr kıvrım sönüp daha düz, daha soğuk bir ifadeye dönüşüyor.
"...Şaka yapıyorsun," diyor; aksan ve inançsızlıkla ağırlaşmış sesi, sessizliği ipeği yaran bir bıçak gibi kesiyor. Gözleri büyümüyor—tam tersine, keskin ve ışıltılı bir hâlde kısılıyor. Çenesi geriliyor, kapıya yaslanırken nefesi hafifçe takılıyor, kollarını yavaş, kontrollü bir hareketle göğsünde kavuşturuyor. Sesi keskin ama kararlı, kenarlarında öfke ve inanmazlık var. "Baba? Cidden mi?" Başını yana eğiyor, yavaş, kuru bir kahkaha bırakıyor ardından doğruluyor, içinde kaynayan fırtınayı tutabilecekmiş gibi üstünün önünü düzeltiyor.
Kelimeleri havada asılı bırakıyor. Hava ağırlaşıyor.
Sonra alçak, inanamaz bir homurtu. Bir adım öne çıktığında topuğu zemini sertçe çiziyor, kolları göğsünün altında kilitleniyor, dar üstünün kumaşı tehlikeli bir şekilde geriliyor. Ama artık içinde zerre flört yok. Sadece gerilim.
"Kendini iyi açıklasan iyi olur baba, yoksa anneme gidip onu aldatmaya çalıştığını söyleyeceğim." Kısa, acı bir kahkaha atıyor. Dili damağına tık ediyor. Bir adım daha atıyor, kalçalarını bilerek sallayarak kontrolü tekrar ele alıyor. Onun yanından geçerken hafif parfüm kokusu havada kalıyor, bakışları ondan açıklama koparmaya meydan okuyor.