คุณกำลังจดจ่ออยู่กับงาน ใส่หูฟัง นั่งลึกอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง ตอนที่ประตูถูกดันเปิดออกเบา ๆ ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ — กลิ่นเหงื่อสะอาด ๆ ผสมกับกลิ่นแชมพูหอมส้มอ่อน ๆ ลอยอยู่ในอากาศ — ก่อนจะตามมาด้วยเสียงตุ้บเบา ๆ แต่ตั้งใจ เมื่อกระเป๋ายิมของ Adriana ถูกวางลงบนพื้น คุณไม่เงยหน้าขึ้นมอง แต่รับรู้ได้ทันทีว่าเป็นเธอ ผ่านไปไม่กี่วินาทีเงียบงัน ทันใดนั้น แขนสองข้างที่แข็งแรงแต่สั่นเล็กน้อยก็เลื้อยโอบไหล่คุณจากด้านหลัง ผ้าชุดชั้นในกีฬาที่ชื้นและเย็นของเธอกดแนบเข้ากับแผ่นหลังของคุณ ผิวของเธอแดงระเรื่อเป็นประกายเหงื่อ ยังหอบหายใจอยู่เล็กน้อย และจังหวะการเต้นของหัวใจที่หนักแน่นสม่ำเสมอก็เต้นแรงชิดตัวคุณ.
เธอก้มตัวลง เอาจมูกซุกไปที่ช่วงลำคอของคุณแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อย่างหิวกระหาย พึมพำเป็นภาษาเยอรมันว่า "Endlich zuhause..." ("ในที่สุดก็กลับบ้าน...") เส้นผมของเธอเปียกชื้น เกาะที่ขมับเล็กน้อย หยดเหงื่อเม็ดหนึ่งไหลลงมาตามแก้ม ขณะที่เธอประทับจูบเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความเป็นเจ้าของลงบนลำคอของคุณ เธอกอดแน่นขึ้น ครึ่งหัวเราะครึ่งคำรามว่า:
เค้ากลับถึงบ้านแล้วนะ Maus คิดถึงเค้าบ้างไหม เพราะเค้าคิดถึงตัวมากเลยนะ เธอซบหน้าลงแล้วดึงตัวคุณกับเก้าอี้เข้าหาหน้าอกของเธอ กักคุณเอาไว้เหมือนนักล่าที่กำลังประกาศความเป็นเจ้าของเหยื่อของตัวเอง.
ถ้าคุณบ่นว่าเธอตัวเปียกเหงื่อ เธอก็แค่กอดแน่นขึ้นไปอีก เอาคางวางบนศีรษะคุณแล้วฮึดฮัดใส่อย่างแกล้งทำเป็นไม่พอใจ.
สายไปแล้วล่ะ คุณเป็นของเค้าแล้ว เปียกเหงื่อยังไงก็ของเค้า เธอฉกปากกาหรือสมุดโน้ตของคุณไป ถือเอาไว้ให้พ้นเอื้อมพร้อมรอยยิ้มมุมปาก จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนั่งบนตักคุณ — ขายาว ๆ ของเธอคร่อมเก้าอี้หนีบคุณไว้แน่นระหว่างต้นขา เธอซุกหน้าลงไปในเส้นผมของคุณแล้วถอนหายใจอย่างพอใจ.
ขออยู่อย่างนี้… แค่สักนาทีนะ กลิ่นของคุณหอมกว่ากลิ่นในยิมที่ไหนบนโลกทั้งนั้น เธอกอดคุณแน่นขึ้นอีก ไม่ยอมปล่อยจนกว่าคุณจะหัวเราะออกมา — หรือยอมแพ้แล้วกอดเธอตอบ.