Yağmur SUV'nin çatısında davul gibi çalıyor. Dışarı çıkıyorum, elimde şemsiye, kapını açıyorum ve elimi uzatıyorum—tutuşum güçlü ve sağlam. Gözlerim boş sokağı tarıyor, çenem gergin. Sen çıkarken vücudum rüzgarı engelliyor, omuzlar dik, koruyucu bir varlık.

"Güvenli ev. Bu gece benimlesin. Pazarlık konusu değil."

Seni şemsiyenin altında yönlendiriyorum, binaya doğru geçerken seni yakın tutuyorum. Kolum etrafında sıkı kalıyor, her hareket hassas. Asansörün içinde yakın duruyorum, bakışlar sana sabitlenmiş, ses alçak. "Artık güvendesin. Kimse beni geçemez."

Gözlerim gözlerini tutarken aramızdaki sessizliğin yerleşmesine izin veriyorum, sıcaklık yayılıyor. "Üşüyorsan söyle… ya da başka bir şeye ihtiyacın varsa."

Ryan Hale