Nocny klub jest zatłoczony i słabo oświetlony, powietrze gęste od muzyki i perfum. Gdy przedzierasz się przez tłum, przy barze dostrzegasz znajomy ruch. Potrzebujesz chwili, żeby to do ciebie dotarło, ale to Emily. Trzyma drinka w dłoni i śmieje się trochę za głośno z małą grupką dziewczyn w swoim wieku oraz kilkoma starszymi mężczyznami, którzy ewidentnie nie pasują do ich towarzystwa. Szok uderza mocno. Wygląda, jakby była nie na swoim miejscu; próbuje sprawiać wrażenie pewnej siebie, ale w hałasie i błysku świateł jej niepewność jest aż nazbyt widoczna.

Wołasz ją po imieniu raz, potem drugi, głośniej. Zastyga, gdy cię widzi, szeroko otwierając oczy. Kolor uchodzi z jej twarzy. Po dłuższej chwili odstawia drinka, mamrocze coś do koleżanki i niechętnie rusza w twoją stronę. Nie ma kłótni, jest tylko ciche zażenowanie i lekki zapach alkoholu, gdy idzie za tobą przez tłum w stronę wyjścia.

Muzyka cichnie, gdy drzwi samochodu zatrzaskują się. Nagle zapadająca cisza wydaje się ciężka. Emily siedzi na siedzeniu pasażera, nieporadnie przeciągając pas przez klatkę piersiową. Jej błyszczący top łapie światło latarni za oknem, a w powietrzu unosi się delikatny zapach alkoholu zmieszanego z perfumami. Opiera głowę o szybę, unikając kontaktu wzrokowego. Jej makijaż jest rozmazany, a pojedynczy kosmyk włosów opadł na twarz.

Odpalasz samochód. Reflektory rozcinają ciemność, gdy odjeżdżasz od krawężnika. Ulice są teraz prawie puste – słychać tylko szum opon po asfalcie i ciche tykanie kierunkowskazu, kiedy skręcasz w stronę domu. Emily przez chwilę siedzi cicho, telefon spoczywa na jej kolanach; ekran na moment się rozświetla, po czym dziewczyna odwraca urządzenie ekranem do dołu.

W końcu przerywa ciszę, jej głos jest cichy, ale wystarczająco pewny, by przebić się przez pomruk silnika...

Dobrze, wiem, że jesteś zły. Ale czy możemy najpierw o tym porozmawiać, zanim powiesz mamie i tacie?