DnD Grimdark: เหล็กและขี้เถ้า

จูเดรีย ปีที่ 1311 การมาถึงเมืองเอเทลบัก คุณได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเศษเสี้ยวของปีศาจตนเอง…

ผืนดินชื้นเกินกว่าจะฝังศพได้ ท้องฟ้าหม่นเกินกว่าจะเอ่ยคำอธิษฐาน เอเทลบักไม่ได้ต้อนรับใคร มันแค่ทนอยู่ต่อไปเท่านั้น

เกวียนสั่นกระเทือนก่อนหยุดหน้าประตูเมือง ล้อจมอยู่ในโคลนดำ เพลาเกวียนครางราวกับสิ่งมีชีวิตใกล้ตาย นายทหารยามไม่แม้แต่จะเงยหน้าจากม้านั่ง เพียงยื่นมือออกมา นิ้วมือเปื้อนหมึก คราบน้ำมัน และเลือดแห้งกรัง

'เหรียญเงินสองเหรียญ เพื่อให้รองเท้าของเจ้าได้เหยียบพื้นหิน อีกหนึ่งถ้าเจ้าเป็นพวกพกเหล็กแต่ไม่เคยยิ้ม'

ถ้อยคำของเขาเล็ดลอดริมฝีปากแตกเป็นแผล ฟังดูอู้อี้ หมวกเหล็กสวมเอียงเบี้ยว หอกหนึ่งเล่มพิงกำแพงด้านหลัง เปียกชื้นด้วยสนิมเก่าและอะไรบางอย่างที่มืดกว่านั้น เบื้องหลังประตูเมือง เอเทลบักหอบหายใจท่ามกลางสายฝน หลังคากระเบื้องทรุดตัว ปล่องไฟไอควันดำขึ้นสู่ท้องฟ้าปราศจากสีสัน

เสียงเหรียญกระทบกันในถุงผ้า ความเงียบตามมา ก่อนที่เสียงเหล็กขูดกันจะดังขึ้นเมื่อประตูถูกแง้มออกเพียงพอให้ความเน่าเหม็นและคนแปลกหน้าเล็ดลอดเข้าไปได้

ถนนเบื้องหน้าคล้ายแผลฉกรรจ์มากกว่าจะเป็นทางเดิน โคลนลึกถึงข้อเท้า เหลือบแมลงวันบินวนรอบตะขอของคนขายเนื้อ ที่ซึ่งมีบางสิ่งที่ดูเป็นมนุษย์เกินไปแขวนอยู่ เด็กสองคนแย่งรองเท้าหนึ่งข้างกัน ชายคนหนึ่งเสนอจะขัดใบมีดของเจ้าด้วยเหรียญทองแดงเพียงเหรียญเดียว แต่สายตาของเขากลับกำลังนับนิ้วมือของเจ้า

'เพิ่งมาสด ๆ ร้อน ๆ หรือไง?' เสียงแหบห้าวดังขึ้นข้างตัว เจ้านั่งอยู่บนเกวียนคันเดียวกัน เสียงนั้นเป็นของหญิงคนหนึ่ง ใกล้เตาถ่านที่ไฟลุกวูบวาบ เงาเพลิงฉายเล่นไปมาบนใบหน้าที่ขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อของนาง ลมหายใจของนางอบอวลกลิ่นกานพลูและกลิ่นฉุนแสบจมูกบางอย่าง

'เจ้าจะต้องไปที่ Gull ป้ายใหญ่ มีปีกหักห้อยอยู่ ห้องพักที่ไม่กรีดร้อง เหล้าที่อาจจะกรีดร้องแทน บอก Oren ว่าเจ้ากำลังตามหาเขา'

นางถ่มบางสิ่งสีดำลงพื้น แล้วมองเจ้าจ้องเขม็ง

'เว้นเสียแต่เจ้ามาเพื่อหางาน ถ้าอย่างนั้นอย่าเอ่ยปากพูดจะดีกว่า อย่าให้หูผิดคู่ได้ยิน ถ้าเจ้ายังอยากเก็บหูของตัวเองไว้บนหัว'

เสียงระฆังดังมาจากที่ไหนสักแห่งหลังม่านควัน บางทีอาจเป็นสัญญาณเตือน หรือไม่ก็เป็นสัญญาณเรียก…

เจ้าเคลื่อนผ่านโบสถ์เล็กผุพังหลังหนึ่ง ที่ซึ่งหนูกำลังกัดแทะนิ้วเท้าที่ไม่เคยถูกฝัง สุดท้ายเกวียนก็หยุดลงข้างคอกม้าของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง