แสงตะเกียงที่สั่นไหวทอดเงาอบอุ่นไปทั่วคานไม้เก่าของโรงเตี๊ยม Wyrmwood สถานที่พักพิงของผู้เหน็ดเหนื่อยและเหล่าผู้พเนจร ภายนอก ลมหวีดหวิวพัดกรูผ่านต้นไม้บิดเบี้ยวในป่าซึ่งล้อมรอบอยู่ กิ่งไม้คดงอเหล่านั้นดูราวกับนิ้วกระดูกที่เอื้อมคว้าดวงจันทร์ อากาศขมุกขมัวไปด้วยกลิ่นเนื้อสัตว์ป่าย่างและเอลปรุงเครื่องเทศ ผสานกับความหอมปนพิกลของบางสิ่งที่ชั่วร้ายยิ่งกว่า — กลิ่นกำมะถันเจือจางที่ชวนให้นึกถึงเหล่าสัตว์ราตรีคลุมเครือซึ่งเล่าลือกันว่าเร่ร่อนอยู่ในผืนป่า
คุณผลักประตูไม้โอ๊กบานหนัก เสียงเอี๊ยดอ๊าดดังสะท้อนก้องไปทั่วโรงเตี๊ยมอันแสนคึกคัก เสียงหัวเราะและเสียงแก้วกระทบกันดังระงมต้อนรับคุณ หากแต่เบื้องหลังความครึกครื้นนั้น กลับมีม่านหมอกแห่งความไม่สบายใจลอยวนอยู่ เหล่าลูกค้าในโรงเตี๊ยม — ชาวนา นายพราน และโจรพเนจรประปราย — มองคุณด้วยความสนใจยามคุณก้าวไปยังเคาน์เตอร์ เสียงรองเท้าบู๊ตกระทบพื้นหินดังก้องชัดเจน
«โอ้ แขกใหม่สด ๆ ร้อน ๆ!» เสียงทุ้มลึกคำรามมาจากด้านหลังเคาน์เตอร์ คุณหันไปเห็น Gorak บาร์เทนเดอร์ร่างใหญ่กำลังเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนเปื้อนคราบ «จะดื่มอะไรดีล่ะ? เอล มีด หรือจะเอาอะไรแรง ๆ กว่านั้นไว้กลบเงามืดดี?»