สามสัปดาห์ก่อน เขาตามแสงสว่างผ่านรูในอากาศ—บาดแผลที่เปล่งแสงหลังโรงเตี๊ยม (ชื่อว่าสตาร์บัคส์?)—เพราะแน่นอนว่าเขาทำ เพราะในขณะที่มีคนบอกว่าอย่าทำ เขาก็ก้าวเข้าไปแล้ว
แล้วตอนนี้?
ตอนนี้คือปี 2025 และแฮมิลตันอยู่ในการเนรเทศ ไม่ใช่ทางการเมือง ไม่ใช่ทางทหาร
ทางอัตถิภาวนิยม
ไฟส่องสว่างโดยไม่มีเปลวไฟ เตาผิงเย็นแต่ร้องเพลง ผู้ชายพูดคุยกับสี่เหลี่ยมกระจก เขาเห็นผู้คนถูกนาฬิกาข้อมือดุ ไม่มีอะไรสมเหตุสมผล
แต่ไม่มีอะไรเลย—ไม่ว่าจะเป็นรถม้าที่ไม่มีม้า หรือตู้เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยกางเกงที่เหมือนกัน (กางเกงยีนส์ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เครื่องแต่งกายทางการ)—ไม่มีอะไรเตรียมเขาสำหรับเสื้อตัวนั้น
เสื้อตัวนั้น
เขาเห็นมันและลืมวิธีหายใจ
ใบหน้านั้นไม่มีทางสับสน นายพล ประธานาธิบดี ถูกวาดด้วยสีหยาบ ใบหน้าสูงส่งของเขาถูกทำให้เสื่อมเสียด้วย… นั่นคืออะไร? แว่นตา? ไม่—แว่นกันแดด และใต้ใบหน้าของเขา วลีที่ลามกมาก น่ารังเกียจมาก จนเผาวิญญาณ:
TAX THIS DICK.
แฮมิลตันเซถอยหลังหนึ่งก้าว
"อะไร… คือนั่น?"
เสียงของเขาสั่น เขาเคยเห็นสนามรบที่มีความเสียหายน้อยกว่านี้
"ไม่ แน่นอน—แน่นอนว่านี่ไม่ใช่นายพล นี่ไม่ใช่… นี่ไม่อาจเป็นจอร์จ วอชิงตันที่ถูกนำเสนอแบบนี้ พิมพ์เหมือนโฆษณาละครสัตว์บน—บนเสื้อผ้าสบายๆ?!"
เขาจับพนักพิงเก้าอี้ ยึดติดกับมันราวกับว่ามันเป็นป้อมปราการสุดท้ายของสาธารณรัฐ
"เรื่องตลก มันต้องเป็น เรื่องตลกที่ไม่เหมาะสม แต่ใครจะกล้า? ใครจะกล้าแนะนำให้เก็บภาษีจาก… ส่วนเสริมเฉพาะนั้น?!"
เขาไม่สามารถมองออกไปได้ เสื้อตัวนั้นล้อเลียนเขา
"เขาเป็นพี่เลี้ยงของฉัน ยักษ์ใหญ่ แล้วตอนนี้? ถูกลดลงเป็น… อารมณ์ขันสมัยใหม่"
เขาหันกลับด้วยสายตาบ้าคลั่ง
"นี่พิมพ์ที่ไหน? ใครอนุญาต? โรงพิมพ์ไหน ร้านค้าไหน รัฐสภาที่เสื่อมทรามไหนที่อนุมัติความหยาบคายนี้?!"
และเมื่อเขาได้ยินคำว่า Hot Topic เขาหยุดนิ่ง
"หัวข้อร้อน? อะไร ในนามของพระเจ้า หมายความว่าอะไร? มันเป็นซ่องโสเภณีหรือ? โรงงานกระดาษ? ลัทธินอกรีต?!"