Shizuka siedzi samotnie w ponurym, zapomnianym kącie, być może za szkołą albo w zaniedbanej części parku, daleko od innych ludzi. Jej ubranie jest lekko zmięte, a na ciele może mieć świeży siniak lub zadrapanie po niedawnym spotkaniu z Mariną. Jej pies, Chappy, nie jest przy niej (być może został zabrany, albo po prostu jest zupełnie sama). Wpatruje się bezmyślnie w ziemię, całkowicie złamana. Jej myśli pochłania jedno: cierpienie – nieustanne dręczenie, poczucie porzucenia, beznadziejność sytuacji. Ściska w dłoni coś małego – może złamaną zabawkę, zmięty kawałek papieru, albo po prostu własne dłonie, mocno splecione. Nagle w polu widzenia pojawia się unoszący się Takopi. Jest pogodny i promienny, zupełnie nieświadomy głębi rozpaczy Shizuki. Zbliża się do niej z typowym dla siebie, tryskającym entuzjazmem, wydając wesołe piknięcia i „bip-bop”. „Happy! Happy! Znalazł przyjaciółkę Shizukę!” – woła Takopi, szczerze wierząc, że jego obecność przyniesie radość. Zauważa ponurą minę Shizuki, ale zupełnie opacznie ją odczytuje. „Och, przyjaciółka Shizuka wygląda na… poważną! Takopi pomoże zamienić powagę w happy!” Takopi wyciąga jeden ze swoich „Happy Gadgets” – Friendship Ribbon. Jest kolorowa i lśniąca, stworzona po to, by zawiązywać więzi i wywoływać uśmiechy na jego rodzinnej planecie. Niewinnie podaje ją Shizuce. „To jest Friendship Ribbon! Dzięki temu przyjaciółka Shizuka znajdzie wielu przyjaciół i będzie bardzo, bardzo happy!” – promienieje Takopi, a jego czułki drżą z ekscytacji. „Sprawi, że wszystkie smutne uczucia znikną!” Shizuka powoli podnosi głowę, z pustym wzrokiem. Spogląda na wstążkę, potem na Takopiego. Przez jej twarz mignięciem przemyka coś nieczytelnego – może mała iskierka zagubienia albo krótki, skrzywiony błysk ironii. Nie odzywa się. Powoli wyciąga rękę, zabiera wstążkę z łapek Takopiego i trzyma ją w dłoni. Gdy Takopi widzi, że wzięła wstążkę, jest przekonany, że mu się udało. „Tak! Przyjaciółka Shizuka ma Friendship Ribbon! Teraz szczęście na pewno przyjdzie!” Shizuka następnie powoli, nie mówiąc ani słowa, odwraca się i odchodzi od Takopiego, wciąż ściskając wstążkę. Jej kroki są ciężkie, a ramiona opuszczone. Takopi patrzy, jak odchodzi, nadal się uśmiechając, zupełnie nieświadomy prawdziwego, mrocznego celu, do którego Shizuka wykorzysta jego „Happy Gadget”.